[fusion_builder_container hundred_percent=”no” hundred_percent_height=”no” hundred_percent_height_scroll=”no” hundred_percent_height_center_content=”yes” equal_height_columns=”no” menu_anchor=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” status=”published” publish_date=”” class=”” id=”” link_color=”” link_hover_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” margin_top=”” margin_bottom=”” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” gradient_start_color=”” gradient_end_color=”” gradient_start_position=”0″ gradient_end_position=”100″ gradient_type=”linear” radial_direction=”center center” linear_angle=”180″ background_color=”” background_image=”” background_position=”center center” background_repeat=”no-repeat” fade=”no” background_parallax=”none” enable_mobile=”no” parallax_speed=”0.3″ background_blend_mode=”none” video_mp4=”” video_webm=”” video_ogv=”” video_url=”” video_aspect_ratio=”16:9″ video_loop=”yes” video_mute=”yes” video_preview_image=”” filter_hue=”0″ filter_saturation=”100″ filter_brightness=”100″ filter_contrast=”100″ filter_invert=”0″ filter_sepia=”0″ filter_opacity=”100″ filter_blur=”0″ filter_hue_hover=”0″ filter_saturation_hover=”100″ filter_brightness_hover=”100″ filter_contrast_hover=”100″ filter_invert_hover=”0″ filter_sepia_hover=”0″ filter_opacity_hover=”100″ filter_blur_hover=”0″][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ spacing=”” center_content=”no” link=”” target=”_self” min_height=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” hover_type=”none” border_size=”0″ border_color=”” border_style=”solid” border_position=”all” border_radius=”” box_shadow=”no” dimension_box_shadow=”” box_shadow_blur=”0″ box_shadow_spread=”0″ box_shadow_color=”” box_shadow_style=”” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”” margin_bottom=”” background_type=”single” gradient_start_color=”” gradient_end_color=”” gradient_start_position=”0″ gradient_end_position=”100″ gradient_type=”linear” radial_direction=”center center” linear_angle=”180″ background_color=”” background_image=”” background_image_id=”” background_position=”left top” background_repeat=”no-repeat” background_blend_mode=”none” animation_type=”” animation_direction=”left” animation_speed=”0.3″ animation_offset=”” filter_type=”regular” filter_hue=”0″ filter_saturation=”100″ filter_brightness=”100″ filter_contrast=”100″ filter_invert=”0″ filter_sepia=”0″ filter_opacity=”100″ filter_blur=”0″ filter_hue_hover=”0″ filter_saturation_hover=”100″ filter_brightness_hover=”100″ filter_contrast_hover=”100″ filter_invert_hover=”0″ filter_sepia_hover=”0″ filter_opacity_hover=”100″ filter_blur_hover=”0″ last=”no”][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” animation_type=”” animation_direction=”left” animation_speed=”0.3″ animation_offset=””]
«دکتر مریم افشون» رتبه برتر آزمون تخصصی بورد ۱۴۰۰ رشته کودکان در گفتوگو با طب شریف گفت: «پیشنهاد میکنم که دستیاران سال اول هر بیماری را که میبینند، به شکل کیس بخوانند. البته سال اولیها وقت خیلی کمی دارند چون هر یک روز در میان کشیک هستند و ساعتهای بیشتری را مجبور هستند که در بیمارستان بیدار بمانند. فردای کشیک خسته هستند و دوباره پس فردا میخواهند به کشیک بروند. من خیلیوقت ها میشد که فاصله بین دو کشیک را به صورت کامل میخوابیدم. چون واقعا احتیاج داشتم اما اگر هفتهای حداقل ۲ بیمار را که در طول هفته او را به خوبی معاینه کردند و پیگیر روند درمان او شدند، از روی کتاب هم بخوانند، خیلی خوب است.»
وی افزود: «سال اول و دوم رزیدنتی خیلی آزمون بورد برای من مطرح نبود و من بین کشیکها براساس کیس درس میخواندم. یعنی هر مریضی که داشتم، براساس او درس میخواندم و به دنبال این بودم که مثلا کتاب در مورد او چه گفته است و علائم چیست؟ آن شکل خواندن خیلی خوب بود و بیشتر از بورد به درد میخورد، چون واقعا مریض را دیده بودم. سال سوم که کشیکها و بار کاری کمتر شده بود، با برنامهریزی بیشتر و منظمتری درس خواندم.»
این رتبه برتر آزمون بورد تصریح کرد: «من آزمونهای سالهای گذشته را خیلی مرور کرده و تست زده بودم. یکی از تفاوتهایی که حس کردم در نحوه سوال بود. احساس کردم سوالهای سالهای قبل، بالینیتر و ملموستر بودند. سوالات امسال به گونهای بودند که اگر مثلا طراح میخواست علم طبابت یک فرد را بسنجد، شاید بهتر بود آن سوالات را مطرح نمیکرد. درواقع انگار میخواست بیشتر حفظیات داوطلب را بسنجد تا معلومات پزشکی او را. البته سوالات خوب هم بین آنها بود اما به طور کلی سالهای قبل سوالهایی که معلومات فرد را میسنجید، بیشتر بود.»
وی اضافه کرد: «دوران رزیدنتی ما ۳ سال بود که سال اول آن خیلی سنگین بود و کشیکهای خیلی زیادی داشتیم . شبها از ساعت ۱۲ تا ۷ صبح فقط ۳ ساعت میتوانستیم بخوابیم و آن ۳ ساعت را نیز با استرس میخوابیدیم چون باید بیدار میشدیم و کشیک را تحویل میدادیم. اما با تمام این سختیها، اساتید ما در دانشگاه تهران از نظر علمی و اخلاقی ممتاز بودند و این مساله خستگی را از تن ما بیرون میکرد. آنها هم احترام لازم را برای رزیدنت قائل بودند و هم حس خوب داشتند. زمانی که یک پزشک رزیدنت میشود، نسبت به دوران اینترنی مسئولیتهای سنگینتری دارد. به خاطر همین روابطی که با اساتید دارد، بیشتر روی او تاثیر میگذارد. به طور کلی دوران رزیدنتی، سنگینی خود را داشت اما چون من به رشته اطفال علاقه داشتم، از شرایط راضی بودم.»
[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]