«دکتر حمیدرضا صمدپور» نفر برتر آزمون بورد تخصصی ۱۴۰۰ رشته بیهوشی در گفت‌وگو با طب شریف ضمن اشاره به سختی‌های دوران رزیدنتی، گفت: «دوران رزیدنتی که این روزها بحث آن خیلی مفصل هست و در شبکه‌های اجتماعی هم بازخوردهای زیادی داشته است، واقعا دوران سختی است. از هر لحاظ که بخواهیم حساب کنیم سخت است و تا وارد این مرحله و شرایط نشویم، نمی‌توانیم به سختی آن پی ببریم. درواقع شاید مشکلات آن از بیرون مشخص نباشد. کشیک‌های کاری بسیار بالا، حقوق‌های پایین، فشار کاری، فشار سال بالایی‌ها و فشار دانشگاه، بیمارستان و چرخاندن بیمارستان‌های کشور در حال حاضر روی دوش رزیدنت‌هاست. شاید بهتر بود جنبه آموزشی رزیدنت‌ها را بالا می‌بردند و به جای اینکه بیشتر در بخش درمان از آنها کار بکشند، مقداری به آموزش آنها بها می‌دادند.»
وی ضمن گلایه از اینکه برای رزیدنت‌ها حق بیمه واریز نمی‌شود، تصریح کرد: «این شخص به مدت ۷ سال دوران عمومی را گذرانده و اکثر آنها به مدت دو سال طرح رفته‌اند و حداقل یک سال هم برای ورود به این دوره درس خوانده‌اند. یعنی حداقل ۳۰ تا ۳۲ سال سن دارند و ممکن است تشکیل خانواده داده باشند. رزیدنت‌های ما نه بیمه دارند، نه حقوق کافی و نه امنیت شغلی. جالب است که بدانید همه مسئولیت با خودمان است اما زمانی که بیمه می‌شویم، حق بیمه را بیمارستان پرداخت نمی‌کند و می‌گوید باید خودتان پرداخت کنید.»
دکتر صمدپور ضمن یادآوری تاثیرات بد شیوع کرونا در زندگی و معیشت رزیدنت‌ها، خاطرنشان کرد: «شاید دوران رزیدنتی ما به ۲ قسمت قبل از پاندمی و بعد از آن تقسیم می‌شود. یادم می‌آید که ما اوایل سال سوم رزیدنتی بودیم که کرونا شیوع پیدا کرد و تقریبا بهمن 98 و فروردین 99 بود که در اوج درگیری با کرونا بودیم. تصور کنید رزیدنتی که از کرونا، نحوه انتقال آن و اینکه چگونه می‌تواند از آن پیشگیری کند، اطلاعی ندارد و می‌ٔبیند که همه همکاران و همشهریان او در حال فوت هستند، چه می‌کشد؟ ما در بخش آموزش بودیم و قبل از آن کلی فشار روی ما بود. چرخاندن اتاق عمل، مشاوره بخش‌ها و … به عهده ما بود.»
وی ادامه داد: «در کنار همه اینها به علاوه کارهای روزمره، ناگهان به ما گفتند به بخش‌های کرونا بروید و در آنجا مشغول به ادامه فعالیت باشید. در روزهای بار روانی پاندمی که تمام مردم از ترس و واهمه از منزل بیرون نمی‌‌آمدند، تنها افرادی که مجبور بودند از منزل خارج شوند، کادر درمان و رزیدنت‌ها بودند که البته تجهیزاتی هم نداشتند. تصور کنید به یکباره اپیدمی آمد و کسی نمی‌دانست چطور وارد بدن می‌شود و چطور درمان می‌شود، بچه‌های ما بدون هیچ چشم‌داشتی در صف اول کرونا قرار گرفتند و من به نمایندگی از همه تشکر می‌کنم. وقتی فکرش را می‌کنم می‌بینم که همگی در این مدت زحمت کشیدند.»
دکتر صمدپور اظهار کرد: «همچنین بحث آموزش رزیدنت‌ها در این دوران لطمه زیادی خورد و زمانی باقی نماند که بتوان آن را جبران کرد. شرایط آن‌قدر بد بود که واقعا نمی‌دانستیم قرار است چه اتفاقی بیفتد. در شرایطی که همه کشته و شهید می‌شدند و از بین ما می‌رفتند، درس خواندن چه فایده‌ای می‌توانست داشته باشد؟ آموزش در آن شرایط اولویت بعدی و یا شاید اولویت دوم و سوم ما بود.»
